Supitchar43303

ขนมหวานยอดนิยมของไทย ทำจากแป้งถั่วเขียว ลักษณะเหมือนวุ้นเส้น แต่มีสีสันและกลิ่นหอมจากดอกมะลิ ทานกับน้ำกะทิหอมหวาน ใส่น้ำแข็ง เหมาะกับทานเวลาอากาศร้อนๆ

สูตรขนมไทยซ่าหริ่ม (สลิ่ม)

ระยะเวลา 1 ชม

วัตถุดิบซ่าหริ่ม (สลิ่ม)
1. แป้งถั่วเขียว (แป้งซ่าหริ่ม) 1/2 ถ้วย
2. น้ำลอยดอกมะลิ (ต่อ 1 ส่วน) 2 1/4 ถ้วย
3. สีผสมอาหาร (ชมพู ถ้าใช้สีเขียว-ลดน้ำแล้วเพิ่มสีหรือน้ำใบเตย 1 ถ้วย) 1 หยด
น้ำสลิ่ม
4. มะพร้าวขูดขาว คั้นกะทิ 3 ถ้วย
5. น้ำเชื่อม (น้ำตาลทราย 1 ถ้วย กับน้ำ 1/4 ถ้วย)

วิธีทำซ่าหริ่ม (สลิ่ม)
1.แป้งซ่าหริ่ม 3 สี
1.1 อ่างผสมใส่แป้งถั่วเขียว น้ำ (หยดสีผสมอาหาร) คนละลายให้เข้ากัน กรองผ้าขาวบาง ใส่กะทะทอง ตั้งไฟกลาง-อ่อน กวนไปทางเดียวกัน จนเหนียว แป้งเริ่มเปลี่ยนสี ดูใสขึ้น ยกลง ตักใส่ที่กดสลิ่ม (ลองด้วยน้ำเย็น) กดให้เป็นเส้นยาวเสมอกัน แช่ในน้ำเย็นสักพัก เทใส่กระชอนสะเด็ดน้ำ ใส่ภาชนะไว้
1.2 ถ้าทำสีเขียวโดยใช้น้ำใบเตยคั้น – แป้งถัว 1/2 ถ้วย น้ำ 1 1/4 ถ้วย น้ำใบเตย 1 ถ้วยกวนแป้งทำเหมือนขั้นตอนด้านบน
2.น้ำสลิ่ม (น้ำเชื่อมผสมหัวกะทิ)
น้ำเชื่อมข้น ใส่หัวกะทิ คนให้เข้ากัน (หยดกลิ่นมะลิหรือ อบควันเทียน)
3. เวลาทาน ตักสลิ่ม 3 สีเท่าๆ กัน ใส่ด้วย ราดด้วยน้ำสลิ่ม ทุบน้ำแข็งใส่

อ้างอิงจาก เด็กหญิง ณัฐธิดา ติ๊บฝั้น

กาดกองต้า

กาดกองต้า หรือ ตลาดจีน (กาดกองต้า เป็นคำล้านนา แปลตามตัวคือ ตลาดถนนท่าน้ำ) เป็นตลาดโบราณ ของคนลำปาง อายุร้อยกว่าปีมาแล้ว ตั้งอยู่ริมแม่น้ำวัง เริ่มก่อตั้งเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2420 (สมัยรัชกาลที่5) ความสำคัญในอดีตเป็นท่าเรือขนถ่ายสินค้าทางภาคเหนือและเป็นศูนย์กลางการค้าไม้ซึ่งมีพ่อค้าหลายเชื้อชาติทั้งพม่า จีน และชาวตะวันตก ชื่อตลาดจีน มาจากพ่อค้าส่วนใหญ่เป็นคนเชื้อสายจีน ซึ่งบางส่วนเดิมทีได้มาขายแรงงานที่นี้ และได้พัฒนาจนมาเป็นพ่อค้าส่วนใหญ่ของตลาด เสน่ห์กาดกองต้าถ่ายทอดผ่านทางสถาปัตยกรรมทั้งเรือนแบบไทยภาคกลาง เรือนล้านนา เรือนพม่า เรือนแบบจีน และเรือนขนมปังขิงแบบฝรั่งเศส ตลาด ถนนคนเดิน

อาคารเก่าในกาดกองต้า

อาคารฟองหลี (สร้างในช่วงปี พ.ศ. ๒๔๓๔ - ๒๔๔๔) เข้มขรึม สุดคลาสสิกกาดก

อาคารสองชั้นตรงหัวมุมถนนตลาดเก่านี้ ยกพื้นสูงจากถนนประมาณ ๑ เมตร กว้าง ๑๖ เมตร ลึกราว ๑๐ เมตร หลังคาจั่วตัดขวางแบบจีน ชั้นบนเป็นห้องนอนพร้อมกับมีระเบียงและชายคาด้านหน้าถูกแต่งเติมเพิ่มเสน่ห์ด้วยไม้สักฉลุลวดลายโปร่ง เสาไม้รับระเบียงเรียงรายตรงทางเดินด้านล่างเป็นผลมาจากอิทธิพลตะวันตกที่แพร่หลายเข้ามาในสมัยนั้น

บ้านคมสัน (สร้างในปี พ.ศ. ๒๔๖๐) เมื่อตะวันตกพบตะวันออก

ถัดจากอาคารฟองหลีมาไม่ไกล บ้านหลังใหญ่โตสีเหลืองโดดเด่นนั้นคือ บ้านคมสัน ช่วงฤดูหนาว ริมรั้วยาวเหยียดจะสะฟรั่งไปด้วยดอกพวงแสดงามตายิ่งนัก ผู้เป็นเจ้าของรุ่นแรกคนตลาดจีนรู้จักกันดีในชื่อป๋าน้อย-ย่าลางสาด คมสัน บ้านคมสันเป็นบ้านปูนหลังแรกในย่านนี้ สร้างขึ้นช่วงเวลาเดียวกับสะพานรัษฎาภิเศก

อาคารเยียนซีไท้ลีกี (สร้างในปี พ.ศ. ๒๔๕๖) ตึกฝรั่ง หัวใจจีน

จากบ้านของแม่เลี้ยงเต่าเดินไม่ไกลจะถึงอาคารเยียนไท้ลีกีที่สร้างขึ้นในปี พ.ศ. ๒๔๕๖ โดยนายห้างใหญ่ชาวจีนชื่อนายจิ้นเหยี่ยน (อารีย์ ทิวารี) ตันตระกูลทิวารี เอเยนต์น้ำมะเน็ด ลักษณะเป็นอาคารพาณิชย์สร้างด้วยปูนทั้งหลัง ประดับตกแต่งแบบตะวันตกชนิดเต็มรูปแบบ หลังคาเป็นปั้นหยา แต่กั้นแบบดาดฟ้า (Paraped) ลวดลายที่ใช้มีทั้งไม้ฉลุและปูนประดับ โดยด้านบนของอาคารบริเวณตรงกลางมีหน้าจั่วที่บอกถึงปีที่สร้างอาคารนี้ คือ ค.ศ. ๑๙๑๓ และมีรูปปั้นหนูตามปีเกิดผู้เป็นเจ้าของ และลายสัญลักษณ์ลูกโลกพร้อมทั้งลายใบไม้ ดอกโบตั๋น ลายต้นไผ่ และลายประดิษฐ์รูปโบว์

บ้านแม่แดง (สร้างราวปี พ.ศ. ๒๔๖๑) อดีตร้านเกากี่ที่รุ่งเรือง

ตรงข้ามกับบ้านทนายความเป็นบ้านแม่แดง ของนายเกา แซ่แห่ว-แม่แดง พานิชพันธ์ เดิมบ้านหลังนี้คือร้านเกากี่ ขายสรรพสินค้าที่นับว่าทันสมัยมากในสมัยนั้น ทั้งของใช้ในประเทศจากกรุงเทพฯ และนำเข้าจากต่างประเทศ โดยมีลูกค้าร่ำรวยทุกระดับชั้น

อาคารหม่องโง่ยซิ่น (สร้างราวปี พ.ศ. ๒๔๕๑) พลิ้วไหวในงานไม้

โดดเด่นที่สุดในแถบนี้ เห็นจะเป็นอาคารที่อยู่ตรงข้ามอาคารกาญจนวงค์นี่เอง งามกระทั่งศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ อย่าง น. ณ ปากน้ำ ยกย่องว่าเป็นอาคารขนมปังขิงริมถนนที่งดงามที่สุดในประเทศไทย ทั้งยังได้รับรางวัลสถาปัตยกรรมดีเด่น ประจำปี ๒๕๕๐

อาคารกาญจนวงศ์ (สร้างราวปี พ.ศ. ๒๔๕๑) ขนมปังขิงแสนหวาน

ติดกันกับบ้านอนุรักษ์ คืออาคารขนมปังขิงสองชั้นแบบวางเรือนขวางเช่นเดียวกับอาคารฟองหลี หลังคาจั่วตัดทางขวางซึ่งเป็นการวางผังแบบร้านค้าของชาวจีน ชื่ออาคารกาญจนวงศ์ อ่อนหวานด้วยลายฉลุอันชดช้อยมองเพลิน เดิมเป็นของบัวผัดกาญจนวงศ์ ชาวพม่า แต่ปัจจุบันเป็นกรรมสิทธิ์ของเรือนระวี ตรีธรรมพินิจ แห่งร้านเตียเฮ่งฮงย่านสบตุ๋ย

ภาพบรรยากาศ